Dag 7: Na lekker uitgeslapen te zijn hebben we s'ochtends in het gebied rond Kon Tum rondgereden. Het was teacher day vandaag en overal zag je leraren en leraressen in het zonnetje gezet worden op het schoolplein. We hebben een bezoekje gebracht aan twee dorpjes en aan een weeshuis. Zielig om al die kinderen zo zonder ouders te zien. Het klinkt misschien raar maar na een kwartiertje kinders rondslingeren krijg je toch met sommige al een soort van een band. Misschien ook omdat ze verder niemand hebben komen ze eerder naar je toe gerend. In Nederland ben ik niet zo van de collecte bussen omdat je dan nooit zeker weet of het geld wel goed terecht komt, ik ga liever ter plaatse kijken en heb dan ook een donatie gedaan om weer wat eten en nieuw speelgoed te kunnen kopen. Met een slecht gevoel weer onderweg hopen dat het ze goed af gaat de komende jaren. Onze volgende stop was het Eva koffie huis wat hier heel bekend is. Het staat zelf in de Lonley Planet, een boek voor reizigers waar alle beste eet/drink en slaap gelegenheden in staan. Erg makkelijk maar ik heb er nog nooit mee gereisd. Je kan ter plaatse ook gewoon de weg vragen en het scheeld weer een kilo of twee bagage. De laatste weken heb ik veel goede berichten gehoord van andere reizigers over China. Jaja ik ben morgen al weer een maand onderweg! (niet op dag 7 maar op het moment dat ik ditverhaaltje typ).De eerste week was wel weer even inkomen ook omdat Azie niet zo westers is als eerder bezochte landen. Maar zit er nu helemaal in en wil zeker nog een keer terug, met een stukje Zuid China erbij. Hong Kong schijnt super mooi te zijn dus ben benieuwd, weer een reisje voor mijn lijstje. Aan het einde van de middag aan gekomen in Pleiku City een geweldig mooie grote stad maar door de ruimte je tochgeen benouwend gevoel krijgt zoals je in Hanoi waar alle gebouwen hutje mutje staan je dat wel hebt. Rondje op de markt gelopen waar ik weer de meest schrikbarende dingen gezien heb. Je loopt echt met een verbazend gezicht rond en iedere keer zie je weer iets wat je nooit zelf had kunnen bedenken. Met zo'n zelfde gezicht word jeterug aan gekeken door zo'n beetje iedereenhier, wijzen naar jeen je nakijkenbijna totdatze der nek verdraaien. Ik weet nu hoe het ongeveer moet voelen om een filmster als Arnold Zwardzenegger te zijn of eenBradd Pitt.Zelfs willen sommige met je op de foto nou vooruit dan maar weer...Waarschijnlijk ben ik in menig plakboek van Vietnam te vinden... Jammer dat ik het nooit te zien zal krijgen.

Dag 8: Op dag 8 was het gedag zeggen tegen Pleiku en weer achterop de moter. Een dag vol nieuwe dingen stond ons tewachten nou ja vooral mij natuurlijk. Rubber iedereen kent het en het word voor vele toepassingengebruiktmaar waar komt het vandaan? Nou onder andereVietnam en om wat preciezer te zijn word het gemaakt van sap uit een boom. Hele velden vol met rijen en rijen dezelfde boomsoort. Twee dagen achter elkaarsnijden ze repen uit de bast van de bomen waardoorhetwitte sap er uit stroomd. Bakje eronder om het op te vangen enmen heeft het hoofd bestandeel van rubber. Na twee dagen leeg gemolken te zijn krijgt de boom een dagje rust om weer wat sap aan te kunnen maken.De oogst periode van dit witte goud is 9 maanden per jaar heb ik me laten wijs maken, dus 3 maanden per jaar staat de sapstroom stil zoalsbijonze bomen in wintertijd. Hier is niet echt een winter tijd want ik zweet me kapot en dat terwijl het nu winter is! Ook hebben weeen plantage van zwarte peper gezien kleine besjes aan een heleboel struiken waar ze ongetwijfeld op magische wijze peper van weten te maken.Ook een honing productie bedrijfje bezocht,ze noemen het bij ons imker maar dat gaat hier gewoon zonder bescherm pak beetje rook erbij en hopen dat het goed gaat. Misschien hebben sommige van julliedie aflevering van Bear Grills, 1 van mijn favorieten op Discovery channel gezien. Nou die probeerde het ook op deze wijze maar dat liep effe slecht af. Voordat we bij onze volgende bestemming aan kwamen nog even een kleine stop bij een monumentlangs de kant van de weg gemaakt, wederom ter nagedachtenis aan de oorlogs slachtoffers. S'avonds zijn we naar hetkaraoke cafe naast het hotel gegaan om een paar drankjes te nuttigen en een melodietje mee te zingen het was wederom een geslaagde dag met mijn gids en inmiddels ook vriend.